Πραγματικά  δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχουν λέξεις για να εκφράσει κανείς όλα όσα σκέφτεται και νοιώθει για το γεγονός της στυγερής δολοφονίας του 19χρονου νεαρού στη Θεσσαλονίκη. Του νέου παιδιού που όπως έλεγαν όσοι τον ήξεραν, ήταν ένα σεμνό παιδί, χαμηλών τόνων, που έμενε μακριά από οπαδικές διαφορές και “νταηλίκια” και απλά  ήταν ένας φίλαθλος του Άρη.

Νοιώθουμε και εμείς σε ένα βαθμό υπεύθυνοι για το χαμό του  Άλκη, γιατί δυστυχώς σαν κοινωνία (της οποίας είμαστε μέλη) εκτρέφουμε τέτοιες συμπεριφορές με την ανοχή μας.

Δυστυχώς, Ενώσεις, ομάδες, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι, οπαδοί, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν ευθύνη για τέτοιου είδους γεγονότα.

Όλοι είναι ηθικοί αυτουργοί, που οπλίζουν το χέρι του κάθε ανεγκέφαλου και προβληματικού εγκληματία, καθήμενοι είτε σε καρέκλες «εξουσίας», είτε στον καναπέ του σπιτιού τους, είτε κρυμμένοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο κινητού ή υπολογιστή.

Δεν θέλουμε να είμαστε «παρέα» με αυτούς που εκφράζουν τη θλίψη τους για το χαμό ενός νέου ανθρώπου, όταν δεν έκαναν τίποτα για να τον αποτρέψουν ενώ μπορούσαν.

Ενός ανθρώπου που το μόνο του «λάθος» ήταν να  έχει θάρρος, να έχει άποψη. Στην κοινωνία μας δυστυχώς μας θέλουν χωρίς θάρρος, χωρίς άποψη. Μας θέλουν «οπαδούς», τυφλά πιόνια, να χύνουμε παρέα τους τα κροκοδείλια δάκρυα από τη μια και από την άλλη να διαβάζουμε και να ακούμε ψυχρά, τυφλά και πειθήνια, τις «πληρωμένες κριτικές» για τη «βία» και τον «οπαδισμό».

Άλκη… ελπίζουμε να είσαι ο τελευταίος στη σειρά των παιδιών που χάνουν τη ζωή τους, επειδή η κοινωνία μας εξακολουθεί να ζεί  μέσα στην υποκρισία, χωρίς αντίδραση, χωρίς πρόληψη, χωρίς ενδιαφέρον για τα ίδια τα παιδιά της.

Τα συλλυπητήριά μας στους οικείους του αδικοχαμένου παιδιού και υποσχόμαστε πως εμείς θα συνεχίσουμε να αντιδράμε και να πολεμάμε τέτοιες συμπεριφορές, από όπου και αν βρισκόμαστε.