γράφει ο Πάνος Τσεπενέκας

(συγγραφέας)

Υπάρχουν ήρωες στις μέρες μας που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρότυπα προς μίμηση; Πρόσωπα που να βάζουν τις ανθρώπινες αξίες, το καθήκον και τα πιστεύω τους πάνω από κάθε υλική ιδιοτέλεια; Άνθρωποι που να στηρίζουν ακόμα με τη στάση ζωής τους την ετοιμόρροπη κοινωνία μας;

Ναι, υπάρχουν. Γι’ αυτό και δεν έχουμε ακόμα καταρρεύσει πλήρως ως κοινωνία. Οι περισσότεροι είναι αφανείς. Αφανείς ήρωες. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που οι συνθήκες τους ανάγκασαν να βγουν στο προσκήνιο. Θα τους βρείτε έξω από το Υπουργείο Υγείας να διαμαρτύρονται. Είναι οι χιλιάδες υγειονομικοί που το κράτος τους έβγαλε σε αναστολή χωρίς καμία αμοιβή και χωρίς κανέναν απολύτως βάσιμο επιστημονικό λόγο. Είναι οι υγειονομικοί που έδωσαν τη μάχη μέσα στα νοσοκομεία με τον κορωνοϊό, στην πρώτη φάση της πανδημίας, όταν δεν είχαν ούτε καν μάσκες. Που πολλοί από αυτούς ασθένησαν αλλά δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα.

Το μόνο τους «παράπτωμα» ότι αρνήθηκαν τον αντισυνταγματικό υποχρεωτικό εμβολιασμό που προσβάλλει βάναυσα το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στη διάθεση του σώματός του. Αμφισβήτησαν ταυτόχρονα με σθένος και με επιστημονικά επιχειρήματα την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των νέων εμβολίων.

Η ζωή δικαίωσε την επιστημονική τους άποψη. Κανένα τοίχος ανοσίας δεν μπόρεσε να χτιστεί παρά τα εκατομμύρια εμβολιασμούς. Οι εμβολιασμένοι συνάδελφοί τους νοσούν και μεταδίδουν τον ιό ακριβώς το ίδιο όπως και οι ανεμβολίαστοι. Στις Μ.Ε.Θ. σήμερα σχεδόν το 40%είναι πλέον τριπλά εμβολιασμένοι ασθενείς.

Το κράτος πρέπει άμεσα να διορθώσει την αδικία επαναφέροντάς τους στην εργασία τους. Διαφορετικά, θα ενισχύσει τις υποψίες ότι κίνητρο για τη συνέχιση των αναστολών εργασίας δεν είναι η προστασία από τη διάδοση της Covid-19 αλλά η εκδίκηση για τη μη συμμόρφωσή τους με το κυρίαρχο αφήγημα της πανδημίας.

Πάνος Τσεπενέκας 24/3/2022