γράφει ο Αλέξανδρος Καλέμης

Γινόμενος σήμερα αποδέκτης αποριών για το πόσο συνάδει με τα «χρηστά μας ήθη» η Έπαρση της Σημαίας στο χώρο του αγάλματος του Δία (ή Ποσειδώνα) του Αρτεμισίου, αφήνω τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ να απαντήσει για μένα.

Θυμίζω μάλιστα στους «ορθοδόξως» διαμαρτυρομένους πως  ο Μακρυγιάννης ήταν βαθύτατα ορθόδοξος χριστιανός χωρίς μεγάλες γνώσεις για τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Και όμως το αγνό του αίσθημα αντιλαμβανόταν τι σημαίνει ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και ΕΛΛΑΔΑ.

Να τι λοιπόν τι γράφει ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του:

«…Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ' Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων•χίλια τάλαρα γύρευαν. [...]

Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα:

«Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. ΓΙ΄ΑΥΤΑ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ».

Ιδιαίτερα σε κάποιου παλιούς στρατιωτικούς εκφράζω την απορία: Γιατί όταν είχαν δύναμη λόγου και εξουσίας δεν απαγόρευσαν την έπαρση της σημαίας στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ; Για ναό της θεάς Αθηνάς πρόκειται.

 Υπάρχουν και όρια τελικά στην άγνοια, στον παραλογισμό και στη μιζέρια.

Αλέξανδρος Καλέμης