της Κατερίνας Αθηνιώτου - Παπαδάκη

• Πως κάηκε η Βόρεια Εύβοια από τον Ευβοϊκό μέχρι τό Αιγαίο και από το νότο μέχρι τον βορρά της με μηδέν μποφόρ;
• Ποιος θα διερευνήσει αν υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από τον πύρινο όλεθρο;
• Τι συνέβη πραγματικά με τα μέσα πυρόσβεσης; Γιατί ήταν τραγικά ελλιπής έως ανύπαρκτη η παρέμβασή τους στην δασική κατάσβεση;

• Γιατί στα μέτρα πρόληψης για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν εκτιμήθηκε ότι ο υφιστάμενος διαχωρισμός της Πυροσβεστικής από τη Δασική Υπηρεσία αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα αποσυντονισμού και μη έγκαιρου συντονισμού με δεδομένη μάλιστα την απουσία δασοπυροσβεστών;
• Με ποιες αξιολογικές διαδικασίες ο Στ. Κολοκούρης αν και κατηγορούμενος για την τραγική πυρκαγιά στο Μάτι αναβαθμίστηκε σε αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος;
• Γιατί αμέσως μετά τό ολοκαύτωμα των βουνών προχωρούν στην αδειοδότηση εγκατάστασης αιολικών πάρκων; Προϋποθέτει η «πράσινη» ενέργεια την καταστροφή του πρασίνου πνεύμονα κάθε περιοχής; Πόσες φορές έχει ξανασυμβεί αυτή η εγκληματική τακτική; Μήπως πρέπει να διερευνηθεί εάν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κατ’ εξακολούθηση «πράσινο» έγκλημα που θα αποδώσει και άλλα στρέμματα καμένης ελληνικής γης στο μέλλον;
• Ποιο δημόσιο συμφέρον υπαγορεύει την τσιμεντοποίηση και καταστροφή του όρους Τελέθριου του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού, του μοναδικού δασικού πνεύμονα που με κίνδυνο της ζωής τους διέσωσαν οι κάτοικοι από την μεγάλη πυρκαγιά; Τι πραγματικά σημαίνει η προσωρινή ανάκληση της αδειοδότησης τοποθέτησης ανεμογεννητριών αφού πρακτικά τό μέγεθος της καταστροφής που ανέρχεται στα 512.031,54 στρέμματα καμένης γης μόνο προσωρινό δεν είναι; Μήπως αποσκοπεί στον προσωρινό εφησυχασμό, την αποκλιμάκωση και εκτόνωση της κοινωνικής κατακραυγής;
• Είναι τυχαίο το ότι η κυβέρνηση αναθέτει σε συγκεκριμένες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών την άμεση αποκατάσταση του καμένου φυσικού περιβάλλοντος; Γιατί δεν το αναθέτει στους ντόπιους δασικούς συνεταιρισμούς που γνωρίζουν την περιοχή;
• Ο «πράσινος» σχεδιασμός για την ενέργεια απαιτεί το καταπράσινο νησί της Εύβοιας να μεταμορφωθεί σε ένα απόκοσμο, σιδερένιο δάσος ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών, με το πρόσχημα του δημοσίου συμφέροντος;
• Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι το ΣτΕ με τις αποφάσεις 1421/2013 και 2499/2012 και εισηγήτρια την τωρινή Πρόεδρο Δημοκρατίας κ. Σακκελαροπούλου, έχει δώσει άδεια για ανάπτυξη αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες περιοχές και άδεια λόγω δημοσίου συμφέροντος τής κατ’ εξαίρεση του Συντάγματος επεμβάσεις που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν τό δασικό χαρακτήρα μιας περιοχής;
• Λογοδότησε η κυβέρνηση για τη μη επάρκεια των μέσων πυρόσβεσης και για την έλλειψη σχεδιασμού σε επίπεδο πρόληψης; Η επίσημη πολιτική «πολιτικής προστασίας» είναι οι εκκενώσεις και μάλιστα με παντελή απουσία πυροσβεστικών μέσων για την προστασία των οικισμών; Είναι τυχαίο το ότι πρώτα οι κάτοικοι πλήρωσαν τα κτήματα τους δηλώνοντας τα στο Ελληνικό Κτηματολόγιο και μετά τα είδαν να καίγονται; Ποιο τό κυβερνητικό κόστος απέναντι στον πολίτη για τα 1.000.000 στρέμματα καμένης ελληνικής γης μόνο το φετινό καλοκαίρι;
• Ο κυριότερος θεσμός που καθορίζει και διαφυλάττει τις σχέσεις των πολιτών με το κράτος δηλαδή το Σύνταγμα, πόσες φορές έχει παραβιαστεί και εξακολουθεί να παραβιάζεται με νομοθετικά διατάγματα στο όνομα κρίσεων οικονομικών, υγειονομικών, περιβαλλοντικών; Ποιο δημόσιο συμφέρον υποβιβάζει τους εργαζόμενους σε δούλους με την καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, την τραγική μείωση συντάξεων και μισθών με παράλληλα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, κατάργηση συλλογικών εργασιακών συμβάσεων, μετάλλαξη των αργιών και των υπερωριών σε ρεπό, αναστολές εργασίας, απολύσεις δίχως αποζημιώσεις, φόρο κατοικίας (ΕΝΦΙΑ) και τό βασικότερο την αφαίμαξη του προσωπικού χρόνου με την θέσπιση δεκάωρου εργασίας στη θέση του κεκτημένου με αγώνες οκταώρου; Επιπροσθέτως, στο όνομα της υγειονομικής κρίσης τό «ολοκαύτωμα» του πολίτη συμπληρώνεται με την παραβίαση προσωπικών ελευθεριών με τιμωρητικά πρόστιμα, αναστολές εργασίας, εγκλεισμούς, διαχωρισμούς και απαγορεύσεις κάθε είδους καθώς αφαιρείται από τον πολίτη τό δικαίωμα της ελεύθερης απόφασης ακόμη και για την εφαρμογή ιατρικής πράξης πάνω στο σώμα του αλλά και στο σώμα των παιδιών του. Πόσο συνταγματική είναι η χορήγηση εκ των προτέρων ασυλίας σε φαρμακοβιομηχανίες, κυβερνητικές και ιατρικές επιτροπές για τις τυχόν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις που οφείλονται στα νέας τεχνολογίας σκευάσματα; Βάση ποιου συνταγματικού δικαίου η χορήγηση αυτών των σκευασμάτων γίνεται δίχως συνταγογράφηση δηλαδή χωρίς να προηγηθεί έλεγχος του ιατρικού ιστορικού κάθε πολίτη και δίχως επίσημη καταγραφή και ενημέρωση για τα συστατικά και τις παρενέργειες;

Ανακεφαλαιώνοντας και αθροίζοντας τα περιβαλλοντικά, εργασιακά και υγειονομικά «ολοκαυτώματα» αναρωτιόμαστε αν τελικά η ελληνική δικαιοσύνη είναι στην υπηρεσία του πολίτη ή έχει καταντήσει υποτελής στα χειραγωγούμενα πλαίσια μιας διεθνούς οικονομικής εξουσίας που δημιουργεί κρίσεις αλώνοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας και μεθοδεύοντας την καθημερινή εξαθλίωση του ελληνικού λαού, οδηγώντας τον όχι απλώς στην φτωχοποίηση αλλά και στον υποβιβασμό της ζωής του σε βιωτή δούλου.

Κατερίνα Αθηνιώτου - Παπαδάκη