— Σκότωσαν το Σωτήρη.

Την πήρα στην αγκαλιά μου, την κάθισα στο κρεβατι. Έφερα βρεγμένη πετσέτα και της σκούπισα το πρόσωπό απο τις καπνιές και τον ιδρώτα, της έστρωσα τα μαλλιά, της έδωσα να πιει νερό.

— Ποιό Σωτήρη; ρώτησα.

— Τον Πετρουλα. Πάει το παλικάρι, το φάγανε οι δήμιοι. Μια συμμαθήτρια της Χρύσας λέει πως άκουσε τον αξιωματικό, πάνω στο θωρακισμένο, να διατάζει τον πυροβολητή που σκόπευε με το κανονάκι των δακρυγόνων: «Κατέβασε μου αυτόν τον ψηλό με το πράσινο ». Ο Σωτήρης είχε σκαρφαλώσει στο σηματοδότη της διασταύρωσης Σταδίου και Λαδά κι απ’ εκει πάνω φώναζε συνθήματα. Τώρα παει."

«Ευλογημένοι οσοι, στα μαρμαρένια αλώνια, νικούν το Χάρο, οπως ο Σωτήρης Πέτρουλας».

Το ημερολόγιο έδειχνε Τετάρτη, 21 Ιουλίου 1965.