«ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω»

Μάτια μου ταξιδεύεις
Ἀτέρμονους δρόμους πού ρουφοῦν
Τῆς ψυχῆς τό χρόνο.
Μία φλέβα ἱερή
Καί συνειδητοποιεῖς
Πώς ἀναγκάστηκες νά νηστεύεις
Τήν ψυχή σου

Τρέμουν τά θεριά
Τρέμουν τήν ἄχρονη φύση μας
Τήν νήψη τοῦ κόσμου
Τρέμουν τόν Ἰορδάνη πού
«ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω»