Παρακολουθούσα τη ζωή μου, κρυμμένη πίσω απο ένα παράθυρο να με προσπερνά.

Η μοναξιά θόλωνε το τζάμι. Η θλίψη αμπάρωνε το παραθυρόφυλλο.

Το γέλιο και η χαρά τρίζανε από έξω.

Και εγώ... φοβάμαι.

φοβάμαι μην ραγίσει και φτάσουν ως εδώ.

Τα χρόνια μου που περάσαν... με προσπέρασαν.