Υπάρχει μες το βυθό του Κρητικού πελάγους, βαθιά θαμμένο, ένα κογχύλι μοναδικό.

Τις νύχτες το ξεβράζει η θάλασσα και όποιος τύχει από εκεί να περνά, ακούει μια μουσική τόσο σαγηνευτική, που κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν μπόρεσε ποτέ να συλλάβει.

Η μουσική αυτή μαγεύει τους περαστικούς και η νύχτα εκείνη γεμίζει με συγκινήσεις, με συναισθήματα και έρωτες μοναδικούς. Με το πρώτο φως της μέρας η θάλασσα ρουφά το κογχύλι της και όλα γίνονται ξανά πιο απλά, πιο ανθρώπινα, πιο πεζά.

Μελιά Ιωάννου…