Τρίτη, Μάρτιος 19, 2024
Follow Us
ΔΙΑΠΟΡΘΜΕΥΩΝ ΛΟΓΟΣ

γράφει η Αθηνιώτη-Παπαδάκη Αικατερίνη
             (Πτυχιούχος ΤΕΙ, συγγραφέας)



Έχουμε συλλογιστεί τι δηλώνει ο θεσμός του αναπληρωτή; Κενά. Κενά στην παιδεία. Μιλάμε δηλαδή για μια παιδεία διάτρητη. Ένα Εθνικό Σύστημα Παιδείας από το οποίο απουσιάζει ο βασικός παράγοντας μετάδοσης της γνώσης: ο Δάσκαλος. Ο δάσκαλος όχι ως εργαλείο αλλά ως δυναμικός παράγοντας σχέσης του μαθητή με τη γνώση.


Στον αναπληρωτή δεν παρέχεται ο χρόνος της σχέσης. Μόλις συγχρωτιστούν, συντονιστούν και εξοικειωθούν δάσκαλος και μαθητές το Εθνικό Σύστημα Παιδείας αναγκάζει τον αναπληρωτή να φύγει. Η σχέση σπάει. Τι σημαίνει αυτό; Ας το αναλογιστούμε μέσα από ένα απτό προβληματισμό: Τι είναι αυτό που απουσιάζει από έναν διαπρεπή επιστήμονα και ενώ έχουμε παραθέσει μπροστά του όλα τα συστατικά  από τα οποία αποτελείται π.χ. ένα μήλο, αδυνατεί να συνθέσει μήλο; Του λείπει η οργανική σχέση με την οποία τα συστατικά αυτά (αντιστοιχήστε τα με τις γνώσεις) αρμόζουν μεταξύ τους και δίνουν τον ζωογόνο καρπό (για το θέμα μας τον ώριμο άνθρωπο).


Ο δάσκαλος λοιπόν, είναι αυτός που πρωτίστως δημιουργεί το καλό έδαφος της σχέσης για να αρχίσει να ριζώνει η γνώση. Το πλαίσιο αυτής της σχέσης επιτρέπει στον δάσκαλο να αξιοποιήσει την κλήση και την ιδιαιτερότητα κάθε παιδιού ώστε να προκύψουν σταθεροί δεσμοί ανάμεσα στον χαρακτήρα του μαθητή και τη γνώση.
Η καθιερωμένη πλέον αντικατάσταση αναπληρωτή από αναπληρωτή είναι εντελώς αντιπαιδαγωγική διαδικασία για την ορθή διάπλαση των αυριανών πολιτών, άκρως διαβρωτική ως προς τον ουσιαστικό ρόλο του δασκάλου  και επιπλέον παράγοντας δυσλειτουργίας για τις διευθύνσεις των σχολικών μονάδων αφού κάθε χρόνο πρέπει να αναπροσαρμόζεται το εκπαιδευτικό κλίμα σε ένα καινούργιο σχήμα.


Το Υπουργείο Παιδείας μέσα από πίνακες κατάταξης ως κριτήρια σπουδών επιχειρεί να οικοδομήσει παιδεία. Στους πίνακες αυτούς δεν μετράει ο χρόνος απόκτησης του Πτυχίου ενώ ταυτόχρονα το Πανεπιστημιακό Πτυχίο απαξιώνεται καθώς η προτεραιότητα πρόσληψης καθορίζεται από επιπλέον καταρτίσεις σε ξένες γλώσσες, σεμιναριακές, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές. Αποδεχόμαστε δηλαδή ότι τις σπουδές αυτές δεν τις παρέχει το Πανεπιστημιακό Ίδρυμα αλλά η Αγορά. Επίσης οι πίνακες αποτελούν μια εντελώς απρόσωπη διαδικασία αξιολόγησης στην οποία παραθεωρείται ως επουσιώδης η προσωπικότητα του δασκάλου ενώ απουσιάζουν και ουσιαστικά κοινωνικά κριτήρια με αποτέλεσμα να βλέπουμε να χωρίζουν οικογένειες και να μοιράζονται την ανατροφή των παιδιών τους ο ένας γονέας στην μια άκρη της πατρίδας μας κι ο άλλος στην άλλη.


Προκειμένου να αποκτηθούν περισσότερα μόρια για μια καλή θέση στους πίνακες οι πτυχιούχοι εκτίθενται σε έναν ανισότιμο αξιολογικά αγώνα αφού θα προωθηθούν μόνο όσοι έχουν τσέπη που αντέχει την οικονομική επιβάρυνση επιπρόσθετων τίτλων.


Ωστόσο το ατυχές αποτέλεσμα είναι ότι μέσα από το υπεραγχωτικό κυνηγητό κατοχύρωσης σπουδών τελικά φτάνουν στην σχολική τάξη αφυδατωμένοι. Δάσκαλοι που έχουν χάσει τη δροσιά, το πρωταρχικό κέφι και τη φλόγα. Κουρασμένοι και αφυδατωμένοι από εκείνο που ο Πλάτωνας ονομάζει εσωτερική μνήμη ( ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΑΙΔΡΟΣ). Αλίμονο αν στηριχθούν όχι στην εσωτερική κλήση αλλά στο οπλοστάσιο των σπουδών τους. Θα εκτελούν αντί να λειτουργούν. Θα μεταδίδουν γνώσεις αλλά όχι ζωή.


Αυτή η στείρα μετάδοση γνώσεων όμως μπορεί να προκύψει και από ένα μηχάνημα. Έναν υπολογιστή προγραμματισμένο με απείρως ευρύτερο γνωσιολογικό πεδίο από τις καλύτερες ατομικές γνωσιολογικές κατακτήσεις.


Αφού λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας απαξίωσε τον θεσμό του Δασκάλου θεωρεί τώρα εξίσου αποτελεσματική την υποκατάσταση ή και αντικατάσταση της φυσικής παρουσίας του. Δεν μιλάμε πλέον για διάπλαση παίδων αλλά για διάχυση γνώσεων. Αν μάλιστα εξετάσουμε και το είδος των γνώσεων θα βρεθούμε μπροστά σε τραγικές αστοχίες που δεν διαμορφώνουν έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, όπως θα όφειλε μια σωστή παιδεία, αλλά διαχειρίσιμες  μετριότητες.  Από τα εκπαιδευτικά προγράμματα απουσιάζει κάθε σοβαρή στοχαστική, αξιακή, φιλοσοφική και θεολογική διδαχή της ελληνικής γραμματείας. Τώρα εκτοπίζονται και τα καλλιτεχνικά μαθήματα. Σαν να σφυρηλατείται ένας τύπος ανθρωποειδούς  δίχως κριτικό και αισθητικό πνεύμα. . Έκπτωση στα θέματα της παιδείας αποτελεί τραγική έκπτωση στον χαρακτήρα του ελληνισμού και εγκλωβισμό του στα δαιδαλώδη πλοκάμια  της χρηματιστηριακής οικονομίας.

Αν Έλληνες είναι οι μετέχοντες της Ελληνικής Παιδείας είναι πλέον ιδιαίτερα επιτακτικό προκειμένου να μην αφελληνιστούμε να φροντίσουμε τις κακοφορμισμένες πληγές της παιδείας σε όλα τα επίπεδα. Να μην διαπιστώνουμε κενά αλλά καινότητα παιδαγωγικού προσανατολισμού.

Αθηνιώτη-Παπαδάκη Αικατερίνη
Πτυχιούχος ΤΕΙ, συγγραφέας

ΔΙΑΠΟΡΘΜΕΥΩΝ ΛΟΓΟΣ

της Κατερίνας Αθηνιώτη-Παπαδάκη

 

Ἄς δοκιμάσουμε να ἐρευνήσουμε τήν ἡσυχία ὄχι ὡς ἀπουσία καί μόνωση ἀλλά ὡς παρουσία καί μέθεξη.
Τό θάμβος καί ἡ ἔκσταση τῆς σιωπῆς μᾶς εἶναι ὥς ἕνα σημεῖο γνώριμες ἐμπειρίες ἁρπαγῆς ἀπό τήν ἱλαρή γλυκύτητα τοῦ ἡλιοβασιλέματος, ἀπό τήν ἀπέραντη