Τῆς Κατερίνας Ἀθηνιώτη-Παπαδάκη
Βλέμματα ἡρώων καθαρά, αὐστηρά μέ μπόλιαζαν ἱερά νάματα μνήμης. Δίχως τοῦτες τίς ρίζες θά ἤμουν ἄλλος ἄνθρωπος. Ἤ ὅπως τό θέτει ὁ ποιητής «μιά ἀτελεύτητη σειρά πρόγονοι ἀγριωποί, βασανισμένοι, περήφανοι κινοῦσαν τόν κάθε μου μυώνα» (Ἐλύτης).