- Λεπτομέρειες
- Εμφανίσεις: 130
Άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Δημοσιεύτηκε στις 6 Μαΐου 1888, ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα, στην εφημερίδα «Εφημερίς» των Αθηνών.
«Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν... Πάσχα το τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα. Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε. Πάσχα, εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα...Ω Πάσχα, λύτρον λύπης. Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίξαν. Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς...»
- Λεπτομέρειες
- Εμφανίσεις: 159
Ένα εξαιρετικό κείμενο, με τη μοναδική γραφή του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι” αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ” όλες τις εποχές.
- Λεπτομέρειες
- Εμφανίσεις: 601
της Γεωργίας Σταυριανέα…
Από το βιβλίο «Ένα Φιστίκι Δρόμος»
Πληθωρική, όμορφη μ' ένα φωτεινό καλοσυνάτο χαμόγελο. Συναισθηματική, με το βλέμμα της πάντα υγρό από νοσταλγία, χαρά ή λύπη. Σοφή με της ηλικίας την εύνοια, χωρίς υπερβολή, χωρίς μεγαλόστομες ατάκες. Η θεία Σωσώ ήταν μάνα για όλη την παρέα. Προσωπικά υπήρξα από εκείνους τους ευτυχείς, που είχαν την ευκαιρία να ακούσουν μερικές από τις συγκλονιστικές ιστορίες της. Ιστορίες που δεν ξέχασα ποτέ, ούτε τη θεία Σωσώ ξέχασα, γιατί η θεία Σωσώ δεν είναι από τους ανθρώπους που ξεχνιούνται…
- Λεπτομέρειες
- Εμφανίσεις: 632
«Η αλήθεια για το Κρυφό Σχολειό»
γράφει ο συγγραφέας Πάνος Τσεπενέκας
«Όλβιος, όστις τής Ιστορίας έσχεμάθησιν»(Ευριπίδης, απόσπασμα 910)
«Ευτυχής είναι εκείνος που γνωρίζει την ιστορία και μπορεί να ωφεληθεί από τα διδάγματά της.»
- Λεπτομέρειες
- Εμφανίσεις: 458
Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…
Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την “Ακρόπολιν” και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!
Σελίδα 1 από 3