γράφει ο Πάνος Τσεπενέκας (συγγραφέας)
ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Νίκος Καρυώτης (1938 – 2017)
Στις μέρες της πολυεπίπεδης παρακμής που βιώνουμε σαν Ελληνισμός και σαν Ελλάδα, αξίζει να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε κάποιους σπουδαίους Έλληνες που πέρασαν απο αυτόν τον τόπο και θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπα για κάθε έναν απο εμάς που διεκδικεί την ψήφο των συμπολιτών μας.
Ένας πραγματικά σπουδαίος Έλληνας υπήρξε και ο Νίκος Καρυώτης.
Γεννήθηκε τον Μάιο του 1938 στο μικρό χωριό Φλόκα της Αρχαίας Ολυμπίας από πολύ φτωχούς γονείς. Γνώρισε από κοντά τη φρίκη του εμφυλίου πολέμου. Εργάστηκε σκληρά από παιδί για να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά του να επιβιώσει στις δύσκολες εκείνες εποχές. Ανέβηκε στην Αθήνα και μετά από κοπιώδεις προσπάθειες κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση που μεσουρανούσε τη δεκαετία του 1970. Τότε, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιδιαίτερη πατρίδα του, πρώτα μέσα από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού του και μετά ως πρόεδρος της κοινότητας για 20 ολόκληρα χρόνια (1978 – 1998).
Αφιέρωσε όλη του την ενέργεια για την πλήρη αναμόρφωσή της και δεν λυπήθηκε ούτε την προσωπική του περιουσία, την οποία ξόδεψε για να ολοκληρώσει το έργο του. Έφτιαξε νέους δρόμους, έκανε διαχείριση των απορριμμάτων, δημιούργησε πλατεία στο κέντρο του χωριού μεταφέροντας την εκκλησία (!), διοργάνωσε πρωτοποριακές για την εποχή πολιτιστικές εκδηλώσεις και τέλος δημιούργησε ένα νέο πέτρινο θέατρο 4.000 θέσεων, πραγματικό στολίδι! Τα εγκαίνια του θεάτρου με το διάσημο χορευτή Μπαρίσνικωφ αποτέλεσαν παγκόσμιο πολιτιστικό γεγονός στο οποίο αναφέρθηκαν και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Ο Νίκος Καρυώτης συνδύαζε τα χαρακτηριστικά ενός γνήσιου λαϊκού ηγέτη που μπορεί τόσο να επιλέγει συνεργάτες όσο και να εμπνέει τους οπαδούς του και να φέρνει σε πέρας δύσκολα έργα. Η ικανότητα του να ξεπερνάει τα εμπόδια και να φτάνει στον τελικό του στόχο ήταν εκπληκτική και θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια. Ταυτόχρονα, η απουσία οποιασδήποτε υλικής ιδιοτέλειας στη δράση του ανεβάζει ψηλά το ηθικό επίπεδο τόσο του ανθρώπου Νίκου Καρυώτη όσο και του έργου του.
Υπήρξε αυτόφωτος και αυτοδημιούργητος. Δεν υπήρξε παιδί οποιουδήποτε κομματικού σωλήνα γι’ αυτό και το πολιτικό κατεστημένο δεν του έδωσε ποτέ «χρίσμα» να προχωρήσει πιο πάνω. Ούτε καν στο νεοσύστατο δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας, προίκα του οποίου έδωσε το πολύτιμο δημιούργημα του, το υπέροχο θέατρο. Χρέος όλων εκείνων που τον γνώρισαν από κοντά, ιδιαίτερα αυτών που τίμησε με τη φιλία του, αποτελεί η διατήρηση ζωντανής της μνήμης του και προβολής του έργου του.
Πολέμησε με θάρρος και αξιοπρέπεια την επάρατη νόσο και μέχρι την τελευταία του ανάσα, σαν τον ήρωα Μαραθωνομάχο Κυναίγειρο δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τον αγώνα του για το «Πάρκο Ολυμπιονικών», το τελευταίο του ανεκπλήρωτο όραμα.
Φίλε Νίκο, σε ευχαριστούμε για όλα όσα προσέφερες στον τόπο μας, κυρίως για το φωτεινό σου παράδειγμα, αντάξιο των ένδοξων προγόνων που τόσο λάτρευες. Όταν θα δύει ο ήλιος στο Ιόνιο πέλαγος, και σε λίγο θα ξεκινά η παράσταση, εσύ θα βρίσκεσαι πάντα εκεί, καθισμένος παράμερα για να μην δίνεις στόχο και θα παρατηρείς τον κόσμο που θα γεμίζει τις κερκίδες του θεάτρου κι εμείς θα σκεφτόμαστε πως αυτός ο σπουδαίος Έλληνας, ο Νίκος Καρυώτης, μας τίμησε κάποτε με την φιλία του… Μας λείπεις φίλε… Λείπεις πολύ και στην πατρίδα μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Ολυμπίας που σε σκεπάζει…
Πάνος Τσεπενέκας
23/09/2023
