Η διαδήλωση για τα Τέμπη έχει πάρει μορφή εθνικής αγανάκτησης. Είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης του λαού απέναντι στη δικαιοσύνη, και γενικότερα η έλλειψη εμπιστοσύνης που ακουμπά  στα θέματα οικονομία, υγεία, πολιτική, και κοινωνική συνοχή.

Από τη: Γεωργία Σταυριανέα 

Στο δρόμο για τις 28 Φεβρουαρίου  το συλλαλητήριο με αφορμή τα Τέμπη ξύπνησε για μια ακόμα φορά το  κακό ένστικτο του διχασμού.

Ξύπνησαν οι εραστές της άρνησης και της απουσίας , οι εραστές της πάση θυσία κανονικότητας, που θεωρούν τους θεσμούς απαραβίαστους, ακόμα και όταν οι ίδιοι οι «θεσμοί» παραδέχονται ότι καταρρέουν..

Το «δεν θα πάω» είναι δικαίωμα του καθενός και κανείς δεν πάει πουθενά με το ζόρι, όμως η πρωτοφανής αυτή παρέμβαση, είναι “πρωτοποριακή”

Γιατί  είναι “πρωτοπορία” το να δηλώνεις με αντι-αφίσα, ή μάλλον με βανδαλισμό της αφίσας, για τις συγκεντρώσεις που θα γίνουν για τα Τέμπη την ερχόμενη Παρασκευή, καθώς πάνω στην αυθεντική πρόσκληση για την συγκέντρωση, προστέθηκε σαν μουτζούρα μια εμφατική άρνηση «ΔΕΝ θα πάω», ενώ το κεντρικό αίτημα «Δικαιοσύνη» μεταβλήθηκε σε υστερόγραφο δήλωσης κοινωνικών φρονημάτων: «Εμπιστεύομαι την δικαιοσύνη» μας θυμίζει κάποιες άλλες εποχές όπου το ησυχία- τάξη- και ασφάλεια, αποτελούσε το μυστικό της «επιτυχίας»..

Αν μη τι άλλο, όλο αυτό αποτελεί  προσβολή στη μνήμη των παιδιών που χάθηκαν και αυθάδεια απέναντι στον πόνο των γονιών και των συγγενών που έχασαν αναπάντεχα τα παιδιά τους και που δεν βλέπουν τη δικαιοσύνη να λειτουργεί, όπως δεν λειτούργησε για το Μάτι, για τη Μαρφίν, τη Μάνδρα, την υπόθεση της ζαρντινιέρας…  και τόσα άλλα που έχουν συμβεί..

Σαφώς οι μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις που έγιναν, που θα γίνουν και θα ξαναγίνουν, είναι κάτι παραπάνω από το δίκαιο αίτημα για δικαιοσύνη στο προαναγγελθέν έγκλημα των Τεμπών.. Είναι μια αφορμή έκρηξης του κόσμου, μια παλλαϊκή αντίδραση και αποδοκιμασία των όσων διαδραματίζονται στη ζωή του, μια αποδοκιμασία στην κυβέρνηση και την ανικανότητα της να αντιμετωπίσει καταστάσεις που πλήττουν την ποιότητα της ζωής του, την ασφάλεια του, την υγεία του…

Η ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών είναι γεμάτη από στιγμές κατά τις οποίες οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν αλλαγές, να αντιταχθούν σε αδικίες ή να διαμαρτυρηθούν για κυβερνητικές πολιτικές. Κάποιες από αυτές τις διαδηλώσεις απέκτησαν τέτοια μαζικότητα που επηρέασαν αποφασιστικά την πορεία της ιστορίας.

Δείτε τη συνέχεια στην αρχική δημοσίευση στο magazino.radiomontechristo.gr