Γράφει η ΑΣΗΜΙΝΑ ΝΤΕΛΙΟΥ
Κάθομαι και σκέφτομαι μέρες τώρα τι να γράψω σε αυτή τη στήλη που ξεκίνησα με σκοπό να μοιράζομαι μαζί σας σκέψεις που μπορούν να μας προβληματίσουν και λίγο να μας βγάλουν από το «κουτί». Σκέφτομαι πολλές μέρες το θέμα αυτής της τροφής για σκέψη μα δεν έβρισκα κάτι να πω λες και χάθηκαν ξαφνικά οι λέξεις. Και πώς άλλωστε να σκεφτείς κάτι άλλο; Μια καθημερινή πλύση εγκεφάλου δεν μας αφήνει να σκεφτούμε κάτι περισσότερο πέρα από τον τρόμο του θανάτου που μας πλησιάζει με τη μορφή ενός αόρατου εχθρού και βγάζει έξω όλη τη φοβία μας.
γράφει η Ασημίνα Ντέλιου
Πόσο απόσταση υπάρχει ανάμεσα στο να διδάσκουμε και στο να είμαστε Δάσκαλοι;