ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

Ερμηνεία: Γιάννης Βέττας
Μουσική-Στίχοι: Γιάννης Βέττας
Ενορχήστρωση: Νεφέλη Ζουγανέλη
Ηχογράφηση-Mixing-Mastering: Νεφέλη Ζουγανέλη
Studio Finale

Στίχοι:

Σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή σε μια στενή πλατεία
πως ήσουν μες στο φόρεμα σου ήλιος θερινός
έμοιαζες με κυκλάμινο που βρέχει η υγρασία
έμοιαζες μ' αγριολούλουδο που βρέχει ο ποταμός
σε ένα βλέμμα σου χωράς και τρέλα κι ηρεμία
σε ένα μόνο σου φιλί τη νύχτα και το φως.

Μα, φοβάμαι πως όλα αυτά τα λέω εγώ, πως κάνει κόλπα το μυαλό, πως δεν υπάρχεις
πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και πλάι μου δε θα είσαι εσύ, μα ο εφιάλτης, φοβάμαι

Φοβάμαι, πως δεν θα σε φιλάω πια στα δυο σου χείλη τα καυτά, τ'αγαπημένα
πως μ' άλλονε θα τραγουδάς τραγούδια που 'γραψα για 'μας, κι όχι με εμένα
φοβάμαι, φοβάμαι.

Σκέφτομαι πόσες Κυριακές σχεδίαζα ταξίδια
πόσες φορές ταξίδεψα για 'σένα ιδανικά,
να σου χαϊδέψω τα μαλλιά σαν να 'τανε παιχνίδια
και σαν παιδί να ξεχυθώ στην μαύρη σου ματιά,
να με σαγκώνουνε σφιχτά τα χείλη σου σαν φίδια
κι εγω αντί να καίγομαι, να 'ρχομαι πιο κοντά.

Μα, φοβάμαι πως όλα αυτά τα λέω εγώ, πως κάνει κόλπα το μυαλό, πως δεν υπάρχεις
πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και πλάι μου δε θα είσαι εσύ, μα ο εφιάλτης, φοβάμαι

Φοβάμαι, πως δεν θα σε φιλάω πια στα δυο σου χείλη τα καυτά, τ'αγαπημένα
πως μ' άλλονε θα τραγουδάς τραγούδια που 'γραψα για 'μας, κι όχι με εμένα
φοβάμαι, φοβάμαι.