Λένε πολλοί ότι οι επικήδειοι λόγοι εκφωνούνται για τους σημαντικούς ανθρώπους της κοινωνίας. Υπάρχει όμως πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μας από την μάνα μας; Οι ψυχολόγοι, οι σοφοί και οι άγιοι συμφωνούν ότι η μάνα είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής μας. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν στις μέρες μας να το ξεχάσουμε.

 

Συγχωρέστε με λοιπόν σήμερα που έχω την ανάγκη να πω λίγα λόγια για τη δική μου μάνα που φεύγει τώρα για το μεγάλο ταξίδι.

 

Γεννήθηκε το 1932 σ’ ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας, το Λευκοχώρι, από μία αγία μάνα, την Θεοδώρα. Έζησε στις σκληρές συνθήκες του πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου μέσα στην πολύτεκνη και αγαπημένη οικογένειά της. Δεν μπόρεσε να τελειώσει το σχολείο και αυτό ήταν πάντα το παράπονο της.

 

Ο γάμος της την έφερε στους κάμπους της Ηλείας, σ’ ένα μικρό χωριό τη Λιναριά, μακριά από τα αγαπημένα της βουνά. Δημιούργησε μια ισορροπημένη οικογένεια με παιδιά και εγγόνια και πάλεψε σε όλα τα επίπεδα για να την στηρίξει. Ανέβηκε στην Αθήνα ακολουθώντας τα παιδιά της και δούλεψε για 15 χρόνια σε εργοστάσιο. Η ζωή όμως στο τέλος της επιφύλασσε μια πολύ σκληρή δοκιμασία. Ο αναπάντεχος θάνατος της Νίκης, της κόρης της, τη συνέτριψε.

 

Μυστήριο η ζωή και ο θάνατος ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο. Κι αυτό το νοιώθω τόσο έντονα σήμερα.

 

Λένε ότι το παιδί ορφανεύει όταν χάνει τη μάνα του. Αλλά σε ποια ηλικία παύεις να είσαι παιδί; Τώρα μάνα πήρα την απάντηση. Παύεις να είσαι παιδί όταν χάνεις τη μάνα σου, ανεξάρτητα από την ηλικία που βρίσκεσαι.

 

Σήμερα έχει δρόμο το φλιτζάνι μάνα. Δρόμο μακρινό και χωρίς γυρισμό. Έχεις πολλούς να σε περιμένουν εκεί. Τη Νίκη, τον πατέρα, τα αδέλφια σου, τους γονείς σου. Μην με ξεχάσεις μάνα. Θα μου λείψουν οι ευχές σου. Συνέχισε να μου τις στέλνεις από τον ουρανό.

 

Καλό ταξίδι μάνα. Οι άγγελοι του Θεού να σε συνοδεύουν.

 

Θα προσπαθήσω να γίνω άνθρωπος, όπως με συμβούλευες από μικρό παιδί. Στο υπόσχομαι.

 

Σ’ ευχαριστώ για όλα μάνα. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο από εδώ και πέρα.

 

Π.Τ. (22/11/2023)