* Ένα εντυπωσιακό ξεροβούνι στα ψηλά του, αγέρωχο κι άγριο με έντονο ανάγλυφο, με τον αέρα να σε μαστιγώνει και την ομίχλη να σε περικυκλώνει...
Η δική μας Δίρφυ στα 1743μ...
* Μια ομάδα αποφασισμένη και "δεμένη" για κορυφή...
* Ένας σχεδιασμός προσεκτικός κι ευέλικτος για τις δύσκολες συνθήκες...
* Έτσι παρά τις καιρικές δυσκολίες πατήσαμε στην κορυφή της Δίρφυς!
Η κούραση της ανάβασης, αλλά ιδίως της κατάβασης, γινόταν μικρότερη με τα στιγμιαία ανοίγματα του καιρού, που μας έκλεινε το μάτι και μας αποζημίωνε για τη θέα που μας στέρησε!
Μπράβο σε όλους!
"Αν δεν έχεις ανεβεί στη Δίρφυ, δεν έχεις ανεβεί σε βουνό" είπε ο γέροντας της ομάδας μας 
...
...* Θέλω όμως να επισημάνω και κάτι που έχουμε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια στα βουνά μας και το είδαμε και στη Δίρφυ.
Μεγάλες παρέες νέων... αγόρια και κορίτσια ... ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες...με πείσμα και θέληση, ανεβοκατεβαίνουν στα βουνά μας και δίνουν άλλη νότα σ' αυτό που κάνουμε κι εμείς. Τους βλέπεις, τους χαίρεσαι, τους θαυμάζεις, τους κλείνεις το μάτι και ξέρουν...
Αυτά είναι "Τα παιδιά των βουνών μας" και η ελπίδα μας, για να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει από το περιβάλλον μας!
Εύγε!
ΣΣ: Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ