Πέμπτη, Μάρτιος 28, 2024
Follow Us
Οι ένοχες σιωπές και η Κιμουλιάδα...

Γράφει η Γεωργία Σταυριανέα

 

 

 

Εν τέλει το θέμα έχει γίνει εξαιρετικά ενδιαφέρον, όχι πλέον ως γεγονός, αλλά ως φαινόμενο.

Ξεχάσαμε λίγο το κορονοιό και το ιϊκό σόι του,  καθώς η μισή καλλιτεχνική επικράτεια

επιτίθεται  εναντίον της άλλης μισής.

Το θέμα ξέφυγε εντελώς από την ουσία που ήταν ο βιασμός ενός μικρού κοριτσιού στον αθλητικό χώρο, και η καταγγελία της κυρίας Μπεκατώρου.

Το θέμα ξέφυγε από τη σεξουαλική βία που δέχονται από καταβολής κόσμου οι γυναίκες σε όλους τους χώρους, τις χώρες, και τις ηλικίες, επώνυμες και ανώνυμες.

Ξέφυγε από το μεγάλο πρόβλημα της  σιωπηλής ανοχής των θυμάτων, της ένοχης σιωπής όλων εκείνων που ξέρουν, εκείνων που θα μπορούσαν να προλάβουν το κακό και που από φόβο ή αδιαφορία σιωπούν.

Το θέμα εν κατακλείδι, γύρισε σε Κιμουλιάδα και Σπυροπουλιάδα!

Λεκτική κακοποίηση, βίαιοι χαρακτήρες με ψείγματα σεξ...

Δυό σελίδες επώνυμα ονόματα καταθέτουν στα ΜΜΕ καταγγελίες εναντίον άλλων επωνύμων. Τους μίλησαν άσχημα, τους προπηλάκισαν, τους έκαναν μαύρη τη ζωή...κάποτε...

Προφανώς δεν υπήρχαν νόμοι κάποτε...ούτε η δυνατότητα να αποχωρήσει κάποιος από τη δουλειά του, βροντώντας την πόρτα, γυρίζοντας την πλάτη στους κακούς...

Κρύο πιάτο γαρ η τιμωρία στον κόσμο μας ,και να, ήρθε η ώρα η “καλή”.

Τα πρόθυμα ΜΜΕ έχουν τόοοσο μεγάλα αφτιά.

Μήπως όμως λέγε λέγε οι εισαγγελάτοι των ΜΜΕ ,το πίστεψαν πως είναι δικαστές και δικάζουν;  Προφανώς έχουν το κοινό τους,  κάποιοι τους πιστεύουν ακόμα, έτσι  άλλωστε δικαιολογείται η ύπαρξή τους.

Αν όλοι οι άνθρωποι που έχουν κακοποιηθεί λεκτικά στον εργασιακό τους χώρο, και έχουν δεχτεί άσχημες εργασιακές, συναδελφικές  ή συζυγικές συμπεριφορές κατέθεταν τις μαρτυρίες τους, θα δημιουργούσαν τα παγκόσμια “Άπαντα” με χιλιάδες χρυσόδετους τόμους.

   Ή μήπως η κακή συμπεριφορά κάποιων μπρουτάλ επωνύμων αποτελεί λαμπρή εξαίρεση;

   Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, ο κάθε κυριολεκτικά “πικραμένος” έβγαλε τα εσώψυχα του στα ΜΜΔικτύωσης  στα ΜΜΕνημέρωσης στα ΜΜΜωρίας... που διψασμένα για κουτσομπολιό πιάσανε την άκρη και ξηλώσανε τελείως το πουλόβερ.

    Το τραγικό είναι ότι περνάνε απαρατήρητα τόσα κοινωνικά φαινόμενα όπως αυτό του νηπίου

που βρέθηκε να κλαίει τιμωρημένο έξω από την πόρτα του σχολείου, γιατί το αμάρτημα του ήταν βαρύ, ήταν άτακτο νήπιο και του άξιζε μαστίγωμα.

Αξίζει να δούμε πως η νηπιαγωγός την επόμενη μέρα του συμβάντος  ήταν στη θέση της, σαν να μην είχε γίνει τίποτα,  γιατί το σύστημα είπαν οι γνωστοί σοφοί, δεν προβλέπει άμεση αντίδραση σε τέτοια θέματα.

Το τραγικότερο είναι ότι διάφοροι γονείς άρχισαν να καταγγέλουν πως η συμπεριφορά της εν λόγω νηπιαγωγού ήταν επιθετική, το γνώριζαν δηλαδή!... Αχ αυτή η σιωπή! 

Έσκασε καπάκι κι άλλη είδηση, από αυτές που δεν επιδέχονται καν σχολίων, αυτή της αποπλάνησης ενός δεκατριάχρονου από τη φιλόλογο του!

Το γνωρίζουμε όλοι λίγο έως πολύ, πως κάποιοι εκπαιδευτικοί , όπως προκύπτει από τη συμπεριφορά τους είναι ψυχοπαθείς. Αυτό συμβαίνει από τα χρόνια τα παλιά.

Όλοι οι “μεγάλοι” έχουμε μνήμες από βίαιους δασκάλους και καθηγητές, ξυλοκόπημα με χάρακες, ειρωνεία, χαστούκια και τιμωρίες εξευτελιστικές. Κανείς δεν τους άγγιζε, οι περισσότεροι παλαιοί γονείς μάλιστα δήλωναν : “καλά σου έκανε”...

Σήμερα τα πράγματα σε σχέση με το ξύλο είναι καλύτερα. Σε σχέση με τα “νευροφυτικά” και όχι μόνο, είναι απίστευτα χειρότερα.

Η σημερινή εποχή λόγω της υπερβολής που ζούμε μικροί και μεγάλοι, σε όλα τα επίπεδα, βοηθά αυτές τις ψυχωτικές καταστάσεις.

Η λύση είναι μια και μοναδική, να μιλάμε, να επεμβαίνουμε για να προλαβαίνουμε, έχουμε η όχι παιδιά ή εγγόνια στο σχολείο, έχοντας ή όχι “δουλειά να ανακατευόμαστε στο θέμα”.. Άλλωστε  όλα του κόσμου τα παιδιά παιδιά μας είναι.

Ας τελειώσει πια αυτό το καθεστώς της σιωπής.

“Δώστε” τους τραμπούκους και τους ψυχασθενείς χωρίς δεύτερη σκέψη!