Γράφει η Γεωργία Σταυριανέα

Με αφορμή το φερόμενο “ατύχημα” του συμπαθούς κ. Βαλυράκη, το οποίο  όπως εξελίσσεται μπορεί και να μην ήταν ατύχημα αλλά αποτέλεσμα “κακιάς” στιγμής, 

και ούσα αυτήκοος μάρτυρας, του πικάντικου  διαλόγου μεταξύ ερασιτέχνη και επαγγελματία ψαρά:

-“θα σου κόψω τα @@@@ ρε @@@@@ αν σε ξαναδώ να ψαρεύεις στο μέρος μου”

-“γιατί; το αγόρασες το μέρος; άντε ρε @@@@@@.....”

-“φύγε ρε, κοπάνα τη, και μη γράφεις τα σημάδια μου γιατί θα σου κόψω τα χέρια@@@@... σε βλέπω... Μάθατε όλοι άντε μη σας @@@@@@”..... και επειδή ούτε ψαρεύω ούτε κυνηγώ, όμως και βλέπω και ακούω και σκέφτομαι (υπάρχει ακόμα αυτό το είδος) , μου γεννήθηκαν κάποιες  εύλογες απορίες.

Από πότε η θάλασσα και τα ψάρια ανήκουν μόνο στους επαγγελματίες ψαράδες;

Από πότε ο νόμος έχει σταματήσει να κινείται κατά των ερασιτεχνών ψαράδων που καταστρατηγούν το νόμο ψαρεύοντας παράνομη αλιεία, και πουλούν επίσης παράνομα τα ψάρια στα σπίτι και τα μαγαζιά εις βάρος των επαγγελματιών και των εσόδων του κράτους;

Γιατί βεβαίως όλοι μας, ψαράδες και μη, γνωρίζουμε ότι αυτό γίνεται  κατά κόρον ειδικά τα καλοκαίρια σε όλες τις ψαροπεριοχές.

Γνωρίζουμε πως πολλά, πάρα πολλά, ψάρια πωλούνται χωρίς χαρτιά, και ψαρεύονται εκτός εποχής.

Αυτό δημιουργεί δίκαια ή άδικα ένταση, ανάμεσα στους επαγγελματίες και τους ερασιτέχνες ψαράδες.

Θεωρώ πως αν ο νόμος δούλευε σωστά,  δεν θα υπήρχε το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στις κοινωνίες των ψαράδων επαγγελματιών και ερασιτεχνών.

Αν ο νόμος “έβλεπε” αυτά που όλοι βλέπουμε δεν θα χρειαζόταν να αυτοδικούν οι πολίτες.

Επίσης μια άλλη παράμετρος που αφορά το ψάρεμα  είναι η ακατανόητη πραγματικά απαγόρευση του κυνηγιού και του ψαρέματος.

Πιστεύω πως  ξεπερνά κάθε όριο φαντασίας δίνοντας το δικαίωμα να κάνει κάποιος  πολλαπλές δεύτερες σκέψεις όπως: Ποιος και τι εξυπηρετείται από την απαγόρευση;

Οι “ειδικοί” επί του θέματος δημοσιογράφοι έδωσαν τη δική τους διάσταση δηλώνοντας ότι η “σοφή” αυτή απαγόρευση επεβλήθη για να μην συνωστίζονται οι ψαράδες.

Που θα συνωστίζονταν άραγε; Στο μικρό κατά κανόνα σκάφος που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ψαρεύουν πάνω από δύο;

Στο μόλο ή στα βράχια που ποτέ δεν έχω δει να ψαρεύει κάποιος σε μικρή απόσταση από τον άλλο ψαρά για να μη πλεχτούν οι πετονιές;

Στους δρόμους προς τις  θαλάσσιες περιοχές; Μα... ισχύουν ήδη προληπτικά μέτρα για τις μετακινήσεις ή μήπως αυτό δεν αφορά όλους;

Και...οι άνθρωποι  που ζουν σε περιοχές παραθαλάσσιες, σε νησιά, σε ψαροχώρια; γιατί να μη μπορούν να ψαρέψουν; Εκδικητικό ακούγεται!

Γιατί τιμωρούνται με εγκλεισμό, τη στιγμή που μπορούν να ανασάνουν καθαρό μοναχικό αέρα, γιατί ως γνωστό το ψάρεμα και το κυνήγι είναι μοναχικά σπόρ, λόγω των συνθηκών τους, που απαιτούν αποστάσεις.

Μια άλλη διάσταση που αγνοούν οι “πανέξυπνοι” που “αποφασίζουν και διατάσσουν” είναι ότι πολλοί άνθρωποι τρέφονται από τα ψάρια που ψαρεύουν δεδομένων των χαλεπών οικονομικών καιρών που διανύουμε. 'Όλοι όσοι ζούμε στην επαρχία και σε μικρά μέρη γνωρίζουμε οικογένειες που η επιβίωσή τους είναι εξαρτημένη από το ψάρεμα.

Υπάρχει κάποιος λόγος; Μπορείτε να μας τον πείτε; Γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη στάση αυτή απέναντι στα αυτονόητα.

Επίσης οι κυνηγοί έχουν καταβάλει κάποια καθόλου ευκαταφρόνητα ποσά για τις ετήσιες άδειες κυνηγιού, που κάποιοι τα έδωσαν από το υστέρημα τους, μόνο και μόνο γιατί αγαπούν το σπορ.

Μήπως να το δείτε αλλιώς κύριοι “ειδικοί”; Το σκοινί έχει τραβηχτεί πολύ. Αφήστε ήσυχους και τους ψαράδες και τους κυνηγούς επιτέλους!